«محمد صدیق منشاوی» در 30 دی‌ماه سال 1298 هجری شمسی مطابق با 20 ژانویه سال 1920 میلادی در شهر منشأ واقع در استان «سوهاج» در منطقه صعید مصر در خانواده‌ای مذهبی پا به عرصه وجود گذارد
در یكی از شب‌های ماه مبارك رمضان، زمانی كه این استاد در روستایی از روستاهای مصر، برای خانواده‌ای داغدار در حال تلاوت بود، گروهی از رادیو برای ضبط تلاوت وی به آن محل رفتند و در همان زمان، گروهی دیگر برای ضبط تلاوت پدرش، «صدیق منشاوی» به روستای «العسیرات» در استان سوهاج در خانه «احمد ابورحاب» رفته بودند و این برای اولین بار در تاریخ رادیو بود كه رادیو تجهیزات، كاركنان و مهندسان خود را برای ضبط تلاوت یكی از قاریان به جایی می‌فرستاد. اولین تلاوتی كه محمد صدیق منشاوی در رادیو مصر انجام داد، تلاوت سوره انفال بود 

مرحوم منشاوی در تلاوت قرآن، لحن را به گونه‌ای به كار می‌برد كه هیچ‌گاه بر آیات غالب نمی‌شود و آیات قرآن همیشه در تلاوتش حرف اول را می‌زند، وی به گونه‌ای دستگاه‌ها و مقامات را اجرا می‌كرد كه همه آن‌ها را در تلاوتشان به كار می‌گیرند و مقامی را نمی‌توان نام برد كه مرحوم منشاوی از آن در ضمن تلاوت استفاده نكرده باشد.

در اواخر دهه 60 میلادی، یكی از موسیقی‌دانان بزرگ به او گفت: ای استاد، تنها صدای تو است كه موسیقی را در قرآن، جای می‌دهد، استاد منشاوی نیز به او گفت: ای دوست من! به تحقیق، من موسیقی را از قرآن گرفتم، پس چگونه می‌توانی به قرآن با موسیقی لحن بدهی.
استاد محمد صدیق منشاوی بسیار خوش برخورد و با فقرا و مسكینان مهربان بود، هنگامی كه در راهی كه به سوی مجلس قرائت یا محفلی كه برای این منظور تشكیل شده بود، قدم می‌نهاد، نگاهش از شدت خشوع و حیا، به زمین دوخته شده بود.

محمد صدیق منشاوی در اولین سفر خارجی خود كه به دعوت «احمد سوكارنو» در سال 1955 صورت گرفت، همراه با استاد «عبدالباسط محمد عبدالصمد» به اندونزی سفر كرد، در آن‌جا تجلیل و تشویق و علاقه مردم اندونزی به قرآن وی را تحت تأثیر قرار داده بود به طوری كه از گریه آنان در طول تلاوت قرآن، این استاد نیز به گریه افتاده بود.
حجاج قدیمی ایرانی محمد صدیق منشاوی را به یاد دارند كه در موسم حج در مسجد الحرام قرآن تلاوت می‌كرد و این البته افتخاری نیست كه نصیب هركس شود، این استاد به هیچ كلاس موسیقی نرفت و از هیچ موسیقیدانی نغمه‌ها را فرا نگرفت.

محمد صدیق منشاوی در سال 1966 میلادی به بیماری تصلب شرایین دچار شد و پزشكان او را از تلاش بیش از حد و به خصوص فشار بر حنجره باز داشتند، در سال آخر عمرش تلاوت‌های فوق‌العاده سنگین و از نظر صوتی تلاوت‌های مرتفعی را پیاده می‌كرد و چون بیماری شدت یافت به بیمارستان دولتی انتقال یافت، «عبدالناصر» پادشاه مصر، چون از شدت بیماری این استاد آگاه شد، دستور داد كه او را برای معالجه به لندن بفرستند كه مرگ او را در برگرفت. روحش شاد و یادش گرامی باد.